TYLKO JEZUS objawił Prawdę o OJCU
Jezus – i tylko On – objawił prawdziwą naturę Ojca. Ci, którzy przyszli przed Nim, mieli cząstkowe poznanie Boga (Hbr 1:1), zaś Prawo dane Mojżeszowi za pośrednictwem aniołów było jedynie cieniem, zapowiedzią doskonałości, jaka jest w Łasce Boga wyrażonej w Jezusie Chrystusie (Hbr 10:1-2).
Tak naprawdę przed Jezusem NIKT NIE WIDZIAŁ BOGA (J 1:18), ani Mojżesz ani Izajasz ani Ezechiel. Dopiero Jezus Chrystus Go objawił i wyjaśnił, co musiało zdumieć Filipa (J 14:9). Nas też zdumiewa: kto widzi Syna, widzi w Nim Ojca (Kol 1:15), a Ojca czci tylko ten, kto czci Syna (Ps 2:12) – w Jego dziele Golgoty – bo to jest powód dla którego się wcielił (Hbr 10:5).
Nikt też przed Jezusem NIE WSTĄPIŁ do nieba, ani Dawid ani Eliasz (został przeniesiony w wichurze w inne geograficzne miejsce – był to cień Wniebowstąpienia Jezusa; po tym zdarzeniu Eliasz dalej żył, zob. 2 Krn 21:12) ani Henoch. Wszystkie wydarzenia opisane w Pismach „Starego Testamentu” tyczą się zapowiedzi dzieła Jezusa Chrystusa na drzewie krzyża i Jego Zmartwychwstania.
Czy nie stają się teraz wszystkie te historie JAŚNIEJSZE?
Oto Jakub przyodziewa się w skórę zwierząt, by przybrać tożsamość Ezawa – to my przyjmujący dar tożsamości Syna, który wypełnił Prawo (Ezaw reprezentuje uczynki Prawa – Rz 9:13), by otrzymać błogosławieństwo w Pierworodnym Synu Bożym.
Oto Sara w przypływie zazdrości wygania niewolnicę Hagar, z którą jej mąż, Abraham, miał syna, Iszmaela
– jako obraz ZAZDROŚCI JHWH, który nie pozwolił nam zginąć w grzechu oddzielenia od Niego i w Chrystusie (Izaak) ratuje nas w swojej Łasce, dzięki czemu jesteśmy Dziećmi Obietnicy, którą dał Bóg przysięgając na samego siebie (Hbr 6:13), że nas nie opuści i nie zostawi, wymaże nasze długi (Iz 1:18; Kol 2:-4), a grzechów naszych i naszych nieprawości już WIĘCEJ NIE WSPOMNI (Hbr 10:17).
Przykładów możnaby mnożyć i zachęcam do tego, bo w ten sposób wznacniamy swoją wiarę w Jezusa i Jego dzieło (nie można mówić o Nim bez odniesienia do ratunku w krzyżu Golgoty). Tak czytane Pismo (Łk 24:32) objawia nam Jezusa Chrystusa na każdej stronie. A jeśli Jezusa, to i nas prawdziwych, bo nasza tożsamość jest w Nim: przyobleczeni w Jego Niewinność, w Jego Świętość, w Jego Życie Wieczne.